Tuwalya (Twilight Spoof)

TUWALYA (Twilight Spoof)

I’VE NEVER GIVEN MUCH THOUGHT TO HOW I WOULD DIE – but dying in the place of someone I love, seems like a good way to go.

O di ba ang bongga ng intro ko? Wala lang, nag-eemote lang ako. Wala kasing magawa dito sa backseat ng sasakyan ni Mama kasama ang kanyang pangalawang asawa. Kanina pa ako naiinip. Ilang beses na akong na-game over sa Naruto sa PSP. Naubos na rin ang buhok ni mama sa ilong sa kakabunot ko. Kanina pa kasi sya naghihilik sa tabi ko habang busy naman ang ama-amahan ko sa pagda-drive. Ihahatid kasi nila ako sa airport papunta sa isang lugar kung saan hindi na yata tumitila ang ulan. Sa Porks. Pupunta ako sa aking tunay na ama. Bagamat labag sa loob kong umalis sa Phiknics, kailangan kong gawin iyon para hindi masira ang pag-aaral ko.

“Hindi mo na kailangan pang gawin ito anak,” sabi ni mama ng makarating kami sa airport. Halata pa ang mamasa-masang damit nito dahil sa tulo ng laway habang natutulog kanina.

“Gusto ko talaga ito ma, pasensya na.” ang galing ko talagang magsinungaling.

“Ikaw ang bahala. Malaki ka na. Basta bumalik ka na lang anytime na gustuhin mo. Regards na lang kay Chard.” At yumakap sa akin si mama. Ramdam ko ang pangungulila niya. Sana ay ramdam din niya ang pagkadiri ko sa laway nya na kumapit sa damit ko.

“Opo. Bye ma. Wag kayong mag-alala sa akin.” Iyon na lang ang nasabi ko bago tuluyang pumasok sa departure area.

Apat na oras ang biyahe mula Phiknics hanggang Syatel. At isang oras ulit mula doon hanggang Fourth Angela, tapos limang oras naman mula Fourth Angela hanggang Porks. Ganun katagal ang byahe. Pero kung nagmamadali ka naman, pwede kang mag-tren. Isang oras lang. Wala naman sa akin kung gaano katagal ang byahe. Ang pinoproblema ko lang ay ang isang oras na kasama ko si papa. Medyo hindi ako comfortable dahil matagal na rin kaming hindi nagkikita. Pero infairness, tutulungan nya raw akong bumili ng kotse. Dadagdagan nya raw itong naipon kong pera.

Pagdating ko sa ariport ay naghihintay na sa akin si Chard. Nakatayo siya sa gilid ng isang mobile car. Oo nga pala, si Chard ay isang police sa Porks. At isa rin ito sa dahilan kung bakit gusto kong bumili ng kotse. Ayaw kong ihahatid ako ni Chard sa school gamit ang mobile car. Eeewww!!!

Tila alangan si Chard sa pagyakap sa akin ng magkita kami.

“Good to see you Bell,” oh diba, jenglish pa daw si Chard. “Wala kang ipinagbago. Musta na si Rina?”

“Good to see you too, Dad” taray, naki-jenglish din ako. “Ok lang naman si Mommy.”

Yun lang ang conversation namin at tuluy- tuloy na kami sa sasakyan.

“May nabili na pala akong sasakyan sayo. Medyo mumurahin lang pero sana ay magustuhan mo.” Sabi nya habang nagmamaneho.

“Talaga? Anong sasakyan naman?”

“It’s a truck actually. Chevi”

‘Wow! Chevi’ Sa isip ko. “San mo naman nabili?”

“Sa La Pull.”

“Gaano kamura? Magkano ang idadagdag ko?”

“Naku, Bell, wag ka na mag-aalala. Homecoming gift ko yun.”

“Talaga? Salamat.”

Walang pinagbago ang dating bahay namin. As usual, ang maliit na kwarto sa taas na dati kong tinutulugan nung 4 years old pa lang ako, ay ganun pa rin. Inayos ko na ang mga gamit ko para makapagpahinga na agad. Nakakapagod din ang byahe.

Kinabukasan, ipinagyabang na sa akin ni Chard ang nabili nyang sasakyan ko. Nandun daw sa ibaba. Excited naman akong makita iyon kaya’t nagmamadali akong bumaba kahit nakapantulog pa ako.

“Surprise!” tuwang-tuwang sabi ni Chard ngunit biglang nagbago ang kanyang itsura. “Holy Smoking Asshole!” gulat niyang sinabi ng makita nya ako.

“Why?” tanong ko. Napansin kong naroon din ang isang binatilyo kasama ang isang matanda sa wheelchair. Nakita ko pang nag-apir ang talaga pagtingin sa akin.

“Bell” si Chard, sabay nguso sa akin.

Tiningnan ko ang sarili ko. ‘Syet!’ bulong ko nang makita kong naka-panty lang pala ako. Tinakpan ko ang naglalakihang boobs ko. (joke lang… hindi naman ganun kalaki..) sabay takbong paitaas sa kwarto ko. Dali-dali akong nagbihis at muling lumabas ng bahay ngunit hiyang-hiya ako.

“Here’s your truck!” sabi ni Daddy.

Tingnan ko iyon at talaga namang na-surprise ako. “Wow! Super Dooper Mega Grabe!!!” yun lang ang nasabi ko. Napakaganda niyon. Ngayon lang ako nakakita ng ganung sasakyan.

“Anong tawag dito?” tanong ko kay Chard.

Ngunit imbes na si Chard ang sumagot ay nagyabang ang isang binatilyo. “Yan ang tinatawag na elf.” Sabi niya. “4WD yan. Madalas na ginagamit ng mga construction sa paghahakot ng mga semento.” Dugtong pa niya.

“Talaga? Kaya pala napaka-spacious sa likuran.”

“Yung malaki nyan, ay tinatawag na dump truck…usually ginagamit sa paghahakot ng basura.” Sabi ng taong naka-wheelchair.

“Talaga? Wow naman!” hangang-hanga talaga ako.

“Anyway, Ako nga pala si Jakol.” Pakilala ng binatilyo. “At ito naman ang aking tatay, si Willy.” Itinuro niya ang naka-wheel chair.

“Hi Bell!” sabi ng matanda.

“Hi po. Nice to meet you.”

“Shall we try it?” sabi ni Jakol.

“Sige!” at excited akong sumakay sa elf.

First day of school, buong pagyayabang kong ipinarada ang aking elf sa school. Kitang-kita ko ang kainggitan nila dahil lahat sila ay napapatingin sa sasakyan ko. Ang iba pa ay nagbubulungan kapag napadaan ako sa harapan nila. ‘Mamatay kayo sa inggit!’ bulong ko sa sarili.

Matapos kong i-park ay nagtungo na ako faculty para kunin ang mga kakailanganin ko bago nagtungo sa locker room bitbit ko ang mapa ng buong campus.

“Hi! Ikaw si Isabel Aswang?” tinig mula sa likuran ko.

“Isabela Aswan po! Walang ‘G’ sa dulo. But you can call me Bell for short.” Sabi ko sabay lingon sa kausap ko.

“Hi, I’m Erwin. Welcome sa Pork High School!”

“Thanks,”

“Saan ang next class mo?”

“English.” Sagot ko.

“Tamang-tama, sa banda doon din ang punta ko, ihahatid na kita.”

“Salamat.” At nagtuloy kami sa paglalakad. Muli akong nagpasalamat ng marating ko ang room. Iniwan na niya ako sa may pinto. Huminga muna ako ng malalim bago tuluyang pumasok sa loob.

Naging maayos naman ang dalawang klase na pinuntahan ko. Nakilala ko si Jessa at naging close agad kami. Sya na rin ang kasama ko hanggang lunch break. Naupo kami sa mesa ng iba pang mga kakilala nya. Pinakilala nya ako sa kanila. Smile lang ako at pa-cute. Hindi ko naman natandaan ang mga pangalan nila.

Biglang napunta ang paningin ko sa mga cute na babae at lalaki sa kabilang mesa. As in supe gaganda at ang gwapo nila.

“Sila ang mga Kulets. Sina Edwarf, Emit, Rosa, Alec at Gaspar” bulong ni Jessa nang makita nya akong nakatingin sa mga cuties.

“Kulets?”

“Oo. Mga ampon ni Dr. Kulets”

“Ok.” Napatingin ako sa pinakagwapong papa na halos nakaharap sa akin pero hindi nakatingin. Si Edwarf.

“Wag ka nang umasa pa dyan, napakasuplado at suplada ng mga yan, wala silang ka-close dito. Palibhasa kasi, napakagwapo at gwapa.” Muling bulong ni Jessa.

Matapos ang lunch break ay mag-isa na akong nagtungo sa biology class ko. Kahit medyo kinakabahan ay naglakas ng loob akong pumasok. Nakangiti naman akong binati ng professor ko at itinuro ako sa isang bakanteng upuan.

“Dun ka tumabi sa kanya.” Sabi niya. Nilingon ko ang upuan at na-shock ako sa aking nakita. Si Edwarf. Kilig to the pwet ako habang papalapit sa kanya. Pero hindi ako nagpahalatang kinikilig ako, kunwari ay Maria Clara ako at napakahinihin kong umupo sa tabi niya. Parang isang tunay na dalagang filipina. Alam kong namumula ang aking pisngi sa kilig pero hindi talaga nagpahalata. Ni hindi ko nga sya tinitingnan. Kunwari ay nakatingin ako sa kay prof habang dahan-dahang umuupo. Ngunit hindi ko namalayan na sablay pala ang pwet ko sa upuan.

“Ay uten!” napasigaw ako habang bumabagsak na paupo sa sahig. Napatingin si Edwarf sa akin at akmang tutulungan ako. “No, im ok. Sinadya ko talagang dito umupo sa sahig. Wanna join?” sabi ko kay Edwarf.

“No thanks, I’m ok here.” Sabi nya. Ang lambing ng boses nya grabeeee!!

“Miss Aswan, please take your seat.” Sabi ni prof.

“I prefer to sit here, pero kung hindi pwede… ok! Dito na lang ako” sabi ko habang tumatayo at muling umupo sa upuan.

Habang nagsasalita ang prof ay nakikiramdam ako kay Edwarf. Napansin kong lumayo siya ng bahagya sa akin. Nilingon ko siya at nakita kong nakatakip ang kanyang ilong. ‘Ang hayup to!’ bulong ko sa sarili dahil parang nababahuan yata sya sa akin. Inamoy ko ang aking buhok. Mabango naman. Amoy Surf. Wais yata ako. Inamoy ko ang kili-kili ko, okay din naman. Amoy kalamansi pa rin. Muli ko syang tiningnan at nakatakip pa rin sya ng ilong.

Hanggang matapos ang ang oras ay nakatakip sya ng ilong. Talaga namang nagpainit ng ulo ko. At bago pa man mag-bell ay kumaripas na sya ng takbo palabas. Nainsulto talaga ako sa ugali nya. Ano bang mabaho sa akin? Bwisit!

Naglakad na ako papalabas ng classroom at nakita kong nakatakip din ang ilong ng mga studyante at nakatingin sa akin. Na-curious ako at tiningnan ko ang sarili ko mula dibdib hanggang sa talampakan. Laking gulat ko nang lumantad ang katotohanan. Nakatapak pala ako ng ebak!

Kahit anong pikit ang gawin ko ay hindi ako makatulog nung gabing iyon. Pilit ko mang itaboy sa isip ko ang kahihiyan ko kanina sa school ay paulit-ulit pa rin itong bumabalik sa isip ko. Pero napapangiti naman ako sa tuwing makikita ko sa imagination ko ang gwapo at weird na si Edwarf. Bumangon ako sa pagkakahiga at nag-isip ng pwedeng paglibangan o pwedeng gawin para mapagod ako at tuluyang dalawin ng antok.

Lumabas ako ng kwarto at nagtungo sa sala. Binuksan ko ang TV pero wala ng palabas kaya naisip kong bumalik na lang sa kwarto. Pero may mas maganda akong idea. Tumalikod ako sa hagdan at patalikod akong umakyat. Di ba, bongga? At habang umaakyat ay binibilang ko ang steps. Sigurado namang pagod na ako bago makarating sa taas.

Failed! Walang nangyari. Hindi pa rin ako inaantok. Ni hindi nga ako hiningal. Ang taas din nun ah! Ang bilang ko ay apat na steps. Sa pagkainis ko ay kinuha ko na lang ang sleeping pills sa mesa at nilunok iyon hanggang sa hindi ko na alam ang kasunod.

Umaga na naman. Nagising ako sa basang pakiramdam sa aking pisngi. Dumilat ako at nakita kong nakasubsob ako sa sahig at lumalangoy sa sarili kong laway. Pinunasan ko iyon at nagtungo na sa ibaba. Ready na ang almusal ko nang bumaba ako sa kwarto. Ipinaghanda ako ni Chard. Konti lang ang nakain ko ngayon. Isang bandihadong sinangag, apat na fried eggs at isang balot na pandesal. On diet kasi ako. Pagkatapos ay nagtungo na ako sa kwarto para magpa-beauty bago nagtungo sa favorite car ko. Ang aking elf. Excited akong iparadang muli ito sa school. Tiyak na naroon na naman ang mga inggitero’t inggitera.

Umuulan ng snow sa Porks. First time kong makakita nito. Naging oks naman ang first class ko hanggang lunchbreak. Muli, kasama ko ang mga bagong friends ko na hindi ko pa masyadong matandaan ang pangalan except kina Jessa at Miguel na ipinakilala sa akin kahapon. Nilingon ko ang table nina Edwarf na nasa likuran ko at nakita kong naroon na naman sila.

“Bell, kanina pa nakatingin sayo si Edwarf.” Sabi ni Jessa. Alam ko naman yun. Pero hindi ako nagpahalata.

Nagpa-cute ako at dahan-dahang lumingon sa likuran ko. Tama nga. Nakatingin sa akin si Edwarf. Shet, ang gwapo nya talaga! Pero kunwari ay seryoso ang mukha ko. Baka isipin pa nyang mababaw ako.

“Bell, naka-smile sya.” Kilig na sabi ni Jessa.

“Hay naku! Tantanan mo nga ako Jessa.” Mataray na sagot ko pero deep inside, kumakabog ang dibdib ko sa kilig. Para hindi obvious ay nagkunwari akong may kukunin sa bag para makalingon ako sa kanya. Dumukot kunwari ako sa bag at biglang tumingin sa kanya. Shet, nakatingin pa rin sya sa akin at nakangiti. Kilig na naman ako. Hinila ko ang kung ano man yung nakapa ko sa bag ko para naman mukhang totoo na may kinuha nga ako doon.

“Shet to the max, Bella, ano yan?” gulat na tanong ni Jessa nang makita ang hawak ko. Nagtinginan din sa akin ang lahat. Tiningnan ko iyon at nagulat din ako. Playboy magazine. Biglang namutla ang mukha ko. Hindi ko in-expect.

“Hoy gaga ka! Bag ko yan!” sigaw ni Miguel sabay hablot ng magazine sa akin. Bigla akong na-relieve. Akala ko ay nadala ko sa school ang collection ko.

Muli kong tiningnan si Edwarf at nakatingin pa rin siya sa akin. Gusto kong tumalon sa tuwa nang mga oras na iyon. Ang kanyang ngiti. Ang kanyang titig… haaaaayy!!!

KRRRIIIINNGGG!

Tumunog na ang bell. Oras na para sa aking Biology class. Makakatabi ko na si Edwarf ng buhay ko! Tumayo ako at excited na nagtungo na sa room. Nilingon ko ang table ni Edwarf at nagulat ako dahil sa isang iglap lang ay wala na siya roon. Kataka-taka. Napakabilis. Kanina lamang ay nakita ko syang tumatayo doon. Weird! Tumuloy ako sa paglalakad na labis ang pagtataka at nang muli kong nilingon ang likuran ko ay naroon na naman sya. Nagulat na naman ako. Hawak sya sa braso ni Alec. Curious ako kaya bahagya akong tumigil at pinakinggan ang usapan nila.

“Dahan-dahan kasi… wag kang tatanga-tanga. Lampa!” bulong ni Alec.

“Kasalanan ko ba kung madapa ako? Bitiwan mo nga ako!” galit na sabi niya at inalis ang pagkakahawak ni Alec at tuluyan nang lumakad. Lumampas siya sa harapan ko at nalanghap ko ang nakakabighani niyang amoy. Amoy Downy blue.

Nakaupo na si Edwarf sa upuan nya ng dumating ako. Nagtama ang aming paningin at talaga namang kilig na kilig ako. Lumapit ako sa kanya at umupo sa upuan ko habang nakikiramdam.

Katahimikan.

“I’m sorry kahapon.” Bungad niya. Ang lambing talaga ng boses.

Kunwari ay seryoso ako. Suplada effect. “Ok lang.” sabay taas ng kilay. Naalala ko kung paano nya ako titigan kanina. Namula ang mukha ko.

“Oo nga pala…”

“Yes?”

Hindi na sya nagsalita. Bigla ko na lang naramdaman ang kamay niya sa likuran ko. Yayakapin nya ako? Shet, Edwarf. Don’t! baka hindi ko mapigilan ang sarili ko!

Pero nanatili ang pagiging dalagang filipina ko. Hindi ako papayag na basta basta na lang chansingan. “Excuse me! Get your hands off me!” mataray kong sagot.

“Im sorry…eto kasi eh.” Biglang may hinila siya sa likuran ko at ipinakita ang isang pirasong papel. Kinuha ko iyon at binasa.

TANGA AKO!

“Kanina pa nakadikit sa likod mo yan. Gusto ko sanang sabihin sa iyo kaso nahihiya naman ako sa mga friends mo.” Malabing na sabi niya.

Nagulat ako. “H-Ha? Ganun ba? Pakibalik naman… yan ang latest fashion ngayon noh? Heller! Gusto mo, igawa kita?” mataray kong tanong.

“No thanks. For kikay girls lang ata yan.”

“Kung ayaw mo, edi wag!”

“Ok class, Share na lang kayo sa microscope. Bitin tayo sa gadgets eh.” Sabi ni Prof. “Meron dyang mga slides at ibubukod ninyo ang anaphase sa prophase at interface… ok, begin!” paliwanag niya.

“Ladies first.” Malambing niyang sabi at inilapit niya sa akin ang microscope.

Sinilip ko iyon. “Prophase.” Sabi ko. Nag-agree naman siya at isinulat niya sa kanyang notebook.

Kinuha niya ang sumunod na slide at sinilip sa microscope. “Anaphase.” Sabi niya.

“May I?” iniabot niya sa akin. Tama nga siya.

“Nagco-contact lens ka ba?” kaswal kong sabi. Napansin ko kasing medyo brown ang kulay ng mata nya di tulad kahapon na dark black.

Umiwas siya sa akin at tumingin siya sa bintana. “Hindi.” Sagot niya.

“Ah ok. Parang black kasi yang mata mo kahapon.” Napansin ko rin ang maputlang mukha niya. Parang nilagyan ng foundation. Pulang-pulang din ang kanyang labi. Weird pero napaka-gwapo talaga niya.

“Ganun ba?” ngumiti siya. “So, masaya ka ba dito sa Porks?” tanong niya. Halatang binago ang usapan.

“Am…ok lang.”

“You like the snow? Mainit sa Phiknics di ba?”

“Hindi ko masyadong na-appreciative ang weather.” Sagot ko. Medyo may halong jenglish para mukhang class.

“Ok, bakit ka naman lumipat dito?”

“Hay naku mahabang istorya.”

“Edi simulan mo na. Gusto kong malaman ang story mo.”

Shet, ano ba ‘to? Interesado sya sa akin? Oh my gosh!!!! May gusto yata sya sa akin. Kakakilig!!! Seryoso akong tumingin sa kanya “Anyway-”

KRIIINNNGGG!!

Biglang nag-ring ang bell. Time for the next class. ‘Shet, nakakabitin naman!’ sa isip ko. Inayos ko ang bag ko at tuluyan na akong lumabas ng room.

“Saan ang next class mo?” tinig mula sa likuran ko. Kilala ko ang malambing na boses na iyon. Si Edwarf.

Muli na naman akong kinilig. Pero hindi ako nagpahalata. “English” seryoso kong sagot.

“Sabay na tayo?”

Para akong tumama sa lotto ng oras na marinig ko ang sinabi niyang iyon. Halos mahulog ang puso ko sa lakas ng kabog. “Ako, kaya kong maglakad mag-isa, kung hindi mo kaya edi sumabay ka sa akin.” Walang reaksyon sa mukha ko. Kunwari’y demure.

“Ok.”

Para akong nasa ulap habang kasabay ni Edwarf kaya sinadya kong bagalan ang paglalakad para tumagal ang oras na magkasama kami. Alam kong maraming naiinggit sa akin lalong lalo na yung mga umo-overtake sa paglalakad namin. Mula sa likuran namin ay bibilisan nila ang paglalakad at paglampas sa amin ay titingin sila. Haaay! Super inggit talaga sila. Meron pa akong narinig na nagsabi, “Ako ay tanga”… hahaha.. oo nga ang tanga nya!

Napansin kong malapit na kami sa English room. Tiningnan ko ang oras. May ten minutes pa naman bago magsimula ang klase kaya naisip kong patagalin pa ang pagkakataon pero hindi niya dapat mahahalatang gusto ko ang nangyayari.

“Tatambay muna ako dun sa may hagdan. May ten minutes pa naman eh.” Seryosong sabi ko. Sana ay effective ang iniisip ko.

“Can I join?” tanong niya.

Kilig na kilig na naman ako. Tagumpay ang iniisip ko. “Ok ka lang? wag na noh?” kunwari ay iritable kong tanong.

“Oh, sorry.” Sabi niya at tumuloy na sya sa paglalakad na parang napahiya. ‘Shet ang tanga ko’ bulong ko sa sarili ko. Mali ang nasabi ko. Maling mali. Sumobra ang pagiging suplada epek ko. Kailangang umisip ng paraan para samahan niya ako.

“Aray!” bigla kong sabi. Nakita kong lumingon siya sa akin na tila nag-aalala.

Patakbo siyang lumapit sa akin. “B-bakit? Anong nangyari?”

Natuwa ako pero hindi ako nagpahalata. Todo acting ako. Pang-famas. “Natapilok ako eh. Ouch! Ouch! Ouch!”

Hinawakan nya ako sa kamay at inalalayan. Napansin ko ang kakaibang lamig ng kanyang kamay. Parang ibinabad sa yelo. “Ok ka lang? lika dalhin na kita sa clinic.”

“Wag na. ire-relax ko lang ito. Uupo na lang ako dun sa may hagdan.” Sabi ko.

“Ok, alalayan kita ha?”

“Salamat.”

Ang galing ko talagang umakting. Hangang-hanga din ako sa sarili ko dahil todong-todo ang paika-ika kong lakad. Parang na-polio. Pero ang mas nae-enjoy ko ay ang pagkakahawak ni Edwarf sa aking kamay. Haaay!!! Sana ay wag nang matapos ang oras na ito.

“Maupo ka dito.” Malambing niyang sabi habang inaalalayan ako sa tuktok ng hagdan.

“Mas oks lang na nakatayo ako.” Sabi ko. Pag umupo kasi ako ay baka bitiwan na niya ang kamay ko. Sayang naman ang pagkakataon.

“Ok,”

Katahimikan.

“Ang lambot ng kamay mo.” Bulong niya.

Parang nahalata yata niya na gusto ko iyon kaya nagpaka-dalagang filipina ulit ako. “Hay naku,” sabi ko. “Kayo talagang mga lalaki” kunwari ay inis ko ng sabi sabay alis ng pagkakahawak niya sa akin.

“W-Wala akong ibig sabihin.” Tila napahiya siya. “Bell-” sabi niya sabay hawak sa balikat ko. Oh my God! Parang gusto kong itigil ang oras. Pero dahil isa akong Maria Clara, hinampas ko ng mahina ang kamay niya at humakbang ako ng isang hakbang pababa ng hagdan para kunwari ay lumayo sa kaniya. Pero hindi ko napansin na lampas pala ang paa ko sa apakan kaya- BLAG! BLAG! BLAG!

Gumulong-gulong ako paibaba ng hagdan. Narinig kong isinigaw ni Edwarf ang pangalan ko. Haay! Kahit nahuhulog na ako sa hagdan ay ako pa rin ang nasa isip ni Edwarf. Mahal nya nga ako!!! Woohoo!

‘Ouch!’ bulong ko sa sarili ko. Napakasakit ng katawan ko. Nakita kong mabilis na bumababa si Edwarf at papalapit sa akin. Pinilit kong tumayo. Buti na lang at nakaya ko.

“O ano,” sabi ko. “Kaya mo yun?”

Malapit na ang gabi nang makauwi ako sa bahay. Nag-ikot ikot pa kasi ako sa buong Porks kahit masakit ang buo kong katawan. Ipinagyayabang ko ang aking sasakyan sa lahat. Pagdating ko sa bahay ay nagluto ako ng hapunan para kay Chard bago tuluyang nagpahinga. Muli kong inisip ang magandang pangyayari kanina hanggang sa pangarapin kong nasa tabi ko sya sa pagtulog ko ngayon.

Umaga na naman. Excited akong gumising ngayon. Ewan ko ba kung bakit sabik na akong makita si Edwarf. Baka inlove ako sa kanya. Pero hindi nya dapat malaman iyon. Buti na lang at magaling akong umarte. Ang pagkakakilala sa akin ni Edwarf ay isang dalagang filipina. Isang mahiyain, at makalumang style na babae. Isang babaeng hindi dapat pagsamantalahan.

Wala pang almusal nung bumaba ako kaya plinano kong magluto pero nag-dadalawang isip ako baka ma-late ako. Tiningnan ko ang orasan. Medyo maaga pa naman. 02:30am. Sige, ako na lang ang magluluto. Hindi naman siguro ako male-late sa unang klase ko na alas-7:30am. Nagsaing ako ng sampung gatang na bigas, tutal, dalawa lang naman kami. Inilabas ko ang dalawang balot ng hotdog, kailangan ko ng damihan dahil malakas kumain si Chard. Gagawa rin ako ng scrambled egg kaya’t sinimulan ko nang hiwain ang sibuyas at kamatis. Pagkatapos kong maghiwa ay isinalang ko na ang kawali, nilagyan ng mantika at inilagay ang bawang. Hmmm… ang bango! Ang galing ko talagang magluto. Bigla kong naisip, bakit kaya hindi nila naisipang gumawa ng perfume na pritong bawang flavor? Ang bango bango pa naman nun. Kung meron lang nun, ako ang kauna-unahang bibili.

3:30am nang matapos ko ang lahat. Medyo maaga pa pero oks lang. maya-maya lang ay makikita ko na si Edwarf. Umakyat ako sa kwarto para doon na sa CR ko maliligo. Inihanda ko na ang isusuot ko. Pagpasok ko sa banyo ay ini-on ko kaagad ang heater at naghintay ng ilang segundo. Pagbukas ko ng shower ay pinakiramdaman ko kung oks na pero sa kamalasan, ayaw uminit ng tubig. Shet! Hindi maaari! Kailangan kong maligo!

Isinahod ko ang kamay ko sa shower at ng makaipon ng konting tubig ay iwinisik ko iyon sa katawan ko. Ganoon ang ginawa ko hanggang sa maramdaman kong mamasa-masa na ang buong katawan ko. Pagkatapos ay kinuha ko ang tuwalya at nagpunas ng katawan. Aaaaahhh!!! ang sarap talaga maligo kahit malamig! Dali-dali akong nagbihis. Isinuot ko ang palda na bigay sa akin ni mommy noon at kinuha ko ang susi ng aking wheels tapos ay patakbo akong lumabas ng bahay. Hay, Edwarf! Ikaw na lang ang laging laman ng isip ko! Madilim pa ang paligid ng dumating ako sa school. Masyado yata akong maaga. Tinginan ko ang wristwatch ko. 4:10am. Ok lang. at least hindi ako late. Tumambay lang ako sa parking lot at yumuko sa may manibela.

BEEEEEPPPP!!!

Halos mapatalon ako sa lakas ng busina. Tiningnan ko kung saan nanggagaling ang tunog na iyon. Sasakyan ko pala yun. Nadiinan ko pala ang busina. Nilibot ko ng tingin ang paligid. Medyo nasilaw na ako sa sinag ng araw. Nakatulog pala ako. Tiningnan ko ang oras.11:45am. Shet, Im late! Magla-lunch na! Nagmamadali akong bumaba sa sasakyan ko at medyo nagulat pa ako dahil marami nang estudyante sa paligid. Sa di kalayuan, mga limandaang hakbang mula sa kinatatayuan ko ay napansin ko ang isang lalaki na nakatayo sa gilid ng kanyang silver na sasakyan. Biglang namula ang mukha ko nang makilala ko siya. Si Edwarf. Nakatitig siya sa akin. Shet! Kilig to the pwet na naman ako! Haaay! Bigla kong isinara ang pinto ng kotse at mahinhing naglakad. Maria Clara walk. Pero hindi namalayan na naipit pala ang palda ko sa pinto ng sasakyan ko. Ilang hakbang pa lang ako ay naramdaman kong naiwan ito. Nataranta ako at hindi malaman ang gagawin. Pinilit kong hilahin ang naipit na palda ngunit hindi ko matanggal iyon. Isip Bell, isip!…Aha!

Kinuha ko ang bag ko at isinuklob sa ulo ko. At least kahit makita nila ang katawan ko ay hindi nila makikilala kung sino ako. Ang talino ko talaga. Dahan-dahan kong kinakapa ang knob ng pinto upang mabuksan iyon.

“Hi! Bell!”

“Hello Bell!”

“Hi Bell!”

Sari-saring boses ang naririnig ko sa paligid. Siguro ay may isang babae doon na napagkamalang ako. Hahaha! Ang tatanga talaga nila! Sa wakas ay nakuha ko ang palda ko at dali-dali kong isinuot iyon. Nilingon ko si Edwarf. Naroon pa rin siya sa kinatatayuan niya. Kahit malayo ay halatang may malisya ang pagtitig niya sa akin. Sorry siya! Hindi ako ganun kadaling makuha.

Papaalis na sana ako nang bigla akong nakarinig ng malakas na pagpreno. Nakakabingi iyon at palakas ng palakas. Pagtingin ko sa bandang kanan ko ay may isang rumaragasang blue van at papunta sa akin. Huli na para gumawa pa ako ng anumang hakbang. Mababangga na ako! Pumikit ako at tinanggap ang kamalasang mangyayari sa akin. Naririnig ko ang sigawan ng mga tao sa paligid. Ngunit biglang may naramdaman akong yumakap sa akin.

BLAG!

Malakas na tunog mula sa sasakyan. Patay na kaya ako? Unti-unti kong iminulat ang aking mata at inusisa ang pangyayari. Ngunit nagulat ako sa aking nasaksihan. Nakayakap sa akin si Edwarf! Ang isang kamay niya ay nakahawak sa van at nayupi ang bahaging iyon na hinahawakan niya. Nagtaka ako. Paanong nangyari iyon? Paano sumabit ang palda ko sa pinto ng sasakyan ko kanina? Whatever! Basta ang mahalaga ay narito sa aking harapan si Edwarf!

“Nasaktan ka Bell?” malabing niyang tanong.

“Ako? Bat naman ako masasaktan?” sagot ko.

Biglang nawala ang pagkakayakap niya sa akin at sa isang iglap lang ay unti-unting naglalapitan ang mga estudyante sa akin. Bigla ring nawala sa paningin ko si Edwarf.

“Bell, ok ka lang?” tanong ni Jessa. Naroon din ang ilan ko pang mga bagong kaibigan.

“Dali! Dalhin natin sya sa clinic!” natatarantang sabi ni Miguel.

Nilingon ko si Edwarf at nakita ko ito sa may likuran ng elf ko. Naririnig ko ang kanyang daing.

“Aguy! Aguy! Aguy!” sabi niya habang hawak ang kanyang kamay.

“Ok ka lang Edwarf?” seryoso kong tanong ngunit walang sumagot. Pagtingin kong muli ay wala na sya.

“Tara na Bell! Dalhin na kita sa clinic!” si Miguel.

“Im Fine! Wag na kayong mag-alala. Kayang-kaya ko! Tingnan nyo oh!” tumayo ako at nag-harlem street dance. Nag-tumbling pa ako at nag-split. Hanggang sa maramdaman kong parang nabali yata ang balakang ko. Dinala ako nila Miguel sa clinic tapos, ilang minuto pa ay dumating si Chard na alalang-alala sa akin.

“Ok ka lang ba anak?” tanong niya.

“Bell, Im sorry!” tinig mula sa kabilang higaan. Si Bornok iyon. Ang driver ng van na nakabangga daw sa akin.

“Sorihin mo mukha mo! Humanda ka sa akin mamaya!” galit na sabi ni Chard sabay sara ng nakatabign na kutrina.

“Oks lang ako Dad! Wag ka nang mag-alala.”

“Pero grabe daw ang pagkabangga mo. Nayupi pa nga daw yung van eh!”

“Wala namang masakit sa akin. Itong balakang lang.”

“Ang hayup na Bornok na iyon.” Galit na sabi ni Chard.

“Ok lang Dad, wala namang masamang nangyari sa akin eh.”

“Kailangan kong makasiguro.”

Lumapit sa amin ang isang doktor. “Musta na Bella?” nakangiting sabi nito. Ang gwapo nya at parang napakabata pa nito para maging isang doktor. Siguradong maraming nagkakandarapang chicks dito.

“Ok lang po ako.” Sabi ko.

“Ako nga pala si Dr. Kulets. Ang titingin sayo ngayon.”

“Dr. Kulets?” nagulat ako sa sinabi niyang iyon. Siya ang ama-amahan ni Edwarf. Ang gwapo rin niya. Sa kanya siguro nagmana si Edwarf.

“Bakit?” tanong niya.

“W-wala po. Ok lang po ako.”

“Mabuti naman kung ganoon.” Saglit niyang in-examine ang katawan ko at nang matapos na ay ngumiti siya. “Pwede ka nang umuwi. Wala namang masamang nangyari.”

“Thanks Doc.” Sabi ni Chard.

Hinayaan ko nang mauna si Chard sa pag-uwi. Kailangan ko ng magpasalamat kay Edwarf. Habang naglalakad ako ay muling bumabalik sa alaala ko ang nangyari. At bigla kong naalala ang kakaibang pangyayari. Paano nga pala nagawa ni Edwarf ang lahat ng iyon? Malayo siya sa akin pero paano niyang nagawang lumapit ng ganoong kabilis? At paano niya nagawang pigilan ang van? Nakita ko pa ang pagkayupi nito. shet! Hindi kaya isa syang…….

…..magician?

Pagdating ko sa may reception area ay nakita ko si Edwarf kausap ang kanyang mga kapatid at ang tatay-tatayan nya. Ang gagwapo nila talaga at ang gaganda! Yummy! Nagdadalawang-isip ako kung lalapit sa kanya o hihintayin ko silang matapos mag-usap. At bilang isang tunay na dalagang may moral, igagalang ko ang kanilang usapan. Hihintayin ko na lang na matapos ito. Umupo ako sa bakanteng upuan habang naghihintay. Tiningnan kong muli sila at parang seryoso ang pinag-uusapan nila.

Isang oras. Dalawa. Tatlo. Apat. Limang oras. Hindi pa rin natatapos ang kanilang usapan. Nakita ko pang bumili ng popcorn sa labas ang isa sa kanila bago muling tinuloy ang usapan. Masyado na yatang matagal kaya’t naglakas-loob na akong mang-istorbo. Tumayo ako at lumapit sa kanila.

“Ehem…” mahinang sabi ko ngunit tila walang nakarinig.

“Ehem!” medyo malakas na ang tinig ko pero wala pa ring nakikinig.

“SUPER EHEM!!!” mas malakas na at todo-todo na ang boses ko na halos mapatid ang ugat ko sa lalamunan.

“Yes?” sa wakas ay lumingon si Dr. Kulets. Sunud-sunod na rin silang lumingon sa akin. Parang matutunaw ako sa kahihiyan.

“Pwede ko po bang makausap si Edwarf?”

“Sure!” si Edwarf ang sumagot. Nakangiti siya.

“Excuse me.” Si Dr. Kulets bago tumalikod at umalis. Ganoon din ang ginawa ng iba pang kapatid ni Edwarf.

“Anong gusto mong pag-usapan natin?” tanong ni Edwarf. Haaay! Nakakatunaw talaga ang ngiti niya.

“Am..ah…eh…” shet, hindi ko alam kung paano ako magsasalita. Nagba-blush ako. “M-Magpapasalamat nga pala ako sa pagsagip mo sa akin kanina.”

“Pagsagip?” takang tanong niya. “What do you mean?”

“Nung sagipin mo ako. Di ba hinarangan mo ako para hindi ako mabangga ng van?”

Saglit siyang nag-isip “I didn’t do that.”

“Anong ibig mong sabihin? Sinungaling ako?”

“Hindi naman sa ganun Bell, pero, masyadong malakas ang pagkakauntog mo. Baka hallucination lang yun.”

Tila nag-init ang tenga ko. Ang pinakaayaw ko sa lahat ay ang pagsinungalingan ako. Kahit gaano pa sya kagwapo at kahit gaano ko sya kamahal. “Nakita kita. Mula sa malayo, biglang lumapit sa akin at pinigilan mo ang van.”

“May maniniwala kaya sayo kung ipagsabi mo yan?”

“Hindi ko balak ipagsabi Edwarf. Gusto ko lang malaman ang totoo.” Muling sabi ko pero tumalikod siya at tuluyang lumakad. Naiwan akong parang tanga na talagang nagpainsulto sa akin. Ang pag-ibig na aking nadarama ay biglang napalitan ng galit. Nagmamadali akong lumabas upang umuwi at pinaharurot ako ang aking elf.

“Bell, what’s wrong?” alalang tanong sa akin ni Chard nang makita nyang nakasimangot ako at nagmamadaling umakyat sa kwarto.

“Not in the mood Dad!” sagot ko. Naks! Kahit galit ako, jenglish pa rin.

“Bell-“

“Dad please! Don’t talk to me” hindi ko na hinayaang ituloy pa niya ang kanyang sasabihin. Mabilis akong umakyat at padabog kong isinara ang pinto.

“Bell!” sigaw ni Chard sa labas ng pinto.

“Don’t talk to me Dad!” sigaw ko. ‘ang kulit talaga ng matandang ito’

“Bell please!”

“Shut up!”

“Bell! Naipit ng pinto yung kamay ko!!! Aray!”

To be continued..